Gedichten in tussentaal

Houston we have a problem
(Lotte Dodion)

Liefste,
ik weet dat ge meer ruimte wilt,
maar hoeveel planeten wilt ge concreet?
Hoeveel lichtjaren moet ik van u verwijderd zijn
opdat gij weer kunt zweven?

Ge wilt mij niet langer met u meedragen,
Ge wilt weer gewichtloos zijn.
Een onbeduidende stip tussen zoveel andere?
Is het een ander,
een andere zon om rond te draaien?
Weet ge dan niet dat we allemaal dezelfde zijn?
Even vermoeiend, even verschroeiend
Evenveel pijn op termijn.

Ge hoeft geen vlaggen te planten,
Geen hemellichamen te veroveren,
Hier is het mijne,
Ik ben zwaartekracht,
Ik hou uw voeten op mijn grond.
Maar als gij per se de ruimte wilt,
Als ge denkt te zijn vastgeroest in uw baan,

loop naar de maan.
Word vergeten

Bij mij zijt ge veilig
(Wim Helsen)

Als ge mistroostig zijt en ge weet niet goed waarom. Als ge nog eens goed wilt lachen.
Als ge van de wereld niet veel snapt, en van de mensen nog minder.
Als ge niet krijgt wat ge vindt dat ge verdient omdat ze u niet zien staan, de idioten.
Als ge op één hand kunt tellen de keren dat ge u het afgelopen jaar vrij hebt gevoeld en onbekommerd.
Als ge de dingen kapot wilt slaan maar ge durft niet vanwege de gevolgen.
Als ge angstig zijt voor vanalles terwijl ge vroeger dacht dat ge nooit bang zou zijn, voor niets.
Als ge’t niet goed meer weet.

Kom dan maar bij mij… Bij mij zijt ge veilig.

Ge kunt dat, en toch
(Jill Marchant)

Hoe telefoneert ge met uw lief
Als ge haar eigenlijk wilt kussen.

Hoe vertelt ge dat ge het sexy vindt wanneer ze nadenkt
over wat ze wil gaan zeggen.
En evenzeer wanneer ze uiteindelijk wijselijk besluit te zwijgen.
Hoe vertelt ge haar dat ge haar erg interessant vindt.
“Moest ik u nog niet kennen en u tegenkomen op café met uw Trippel
en met uw cafépraat…
Ik zou mijn ogen niet van u kunnen afhouden. Omdat ik u interessant vind, ja.
En razend knap”.
Zo?

Hoe laat ge haar voorzichtig weten dat ge haar mist,
maar dat alles ook wel goed met u gaat?
Dat de wereld dus niet vergaat. Dat ge een hele dag nog niet hebt gepraat. Maar dat er altijd dingen zijn waarvan uw hart overslaat.

Hoe vertelt ge dat ge zonder haar zou kunnen leven. Perfect.
Maar enkel met haar levensecht.

Moogt ge dat vertellen, dat ge haar nodig hebt?
Want ge zou haar niet roepen als ge op’t toilet zit en de bel net zou gaan… ge zou efkes vloeken, wat harder drukken, u spoeien en zelf gaan opendoen, natuurlijk.
Ge zijt een plantrekker.
Maar toch hebt ge haar nodig.
Ge kunt u zelf wel wassen in den douche – en stiekem wilt ge al het lekker warme water helemaal voor uzelf – maar toch glimlacht ge als zij met haar schoon handen over uw lijf wrijft.
Ge kunt zelf koffie zetten. U voor het kleinste en voor het grootste sterk maken.
Ge kunt dat echt.
En toch aan haar uw hart willen luchten.

Ge kunt kerstavond perfect apart vieren,
met de mensen die ge al jaren rond u wilt hebben
en met de nieuwe mensen in hun leven, erbij.
Met kaarsen schoon op de tafel geschikt.
Met alles exact op zijn plaats.
En toch nog een seconde twijfelen om de allerlaatste trein te nemen, naar haar.

Vertelt ge zo’n dingen dan aan iemand? Als ge een plantrekker zijt?


Ben je benieuwd naar meer gedichten van Jill Marchant? Bezoek dan zeker haar blog Verhaalgemaak!